نویسندگی کاری است که سالیان درازی آرزویش را در سر می‌پرورانم و تقریبا هر روز برای رسیدن به این آرزو تلاش می‌کنم. می‌گویند آنکه هر روز می‌نویسد نویسنده است. من تقریبا هر روز می‌نویسم. گرچه هنوز خود را نویسنده نمی‌دانم اما آنچه هر روز انجام می‌دهم برداشتن قدم‌هایی در مسیر نویسنده شدن است.
من هر روز می‌نویسم و هر روز می‌خوانم. فعلا می‌خواهم در مورد خواندن صحبت کنم و آنچه اخیراً در مسیر نویسندگی خوانده‌ام.
کتاب خطاهای نویسندگی و تجربیات نویسندگی از مهدی رضایی کتابی است که همین دیروز خواندنش را به پایان رساندم.
راستش را بخواهید من اصلا نمی‌دانم مهدی رضایی کیست یا چه کتاب‌هایی نوشته است حتی به خودم زحمت نداده‌ام در موردش جستجو کنم.
کتاب دو بخش دارد. بخش اول خطاهای نویسندگی که نویسنده ۷۰ مورد را به صورت کوتاه بررسی کرده. و بخش دوم تجربیات نویسندگی که نویسنده گفت‌وگو با ۱۵ نویسنده ایرانی را در این قسمت آورده. ۱۵ نویسنده که راستش را بخواهید نه پیش از این چیزی از آن‌ها شنیده بودم و نه کتابی از آن‌ها خوانده بودم. البته اشکال از من است که در ادیبات داستانی ایران افراد زیادی را نمی‌شناسم. بگذریم، به نظرم چیزی که در این بخش کتاب مهم است تجربیات نویسندگان مختلف است.
به طور کلی کتاب چندان برایم راضی کننده نبود و کمی هم مرا خسته کرد. بخش اول بیشتر به جای اینکه خطاهای نویسندگی باشد توصیه‌هایی برای نویسندگی است. البته چون من در مورد نویسندگی مطالعه زیادی دارم تقریبا همه این موارد چیز‌هایی بود که در جاهای دیگر خوانده بودم اما به نظرم برای افرادی که می‌خواهند تازه شروع کنند به خواندن در مورد نویسندگی شاید این کتاب به درد بخور باشد.
از لحن نویسنده اصلا خوشم نمی‌آید. انگار دل پری دارد و کمی عصبی به نظر می‌رسد.
از بخش تجریبات نویسندگی بیشتر استفاده کردم. چون همیشه در مورد نحوه کار و افکار نویسندگان کنجکاو بوده‌ام. خواندن بخش دوم کتاب را به همه افرادی که علاقه‌مند به نویسندگی هستند توصیه می‌کنم. قسمت جالب بخش دوم این است که در مورد سوالات یکسان حرف‌ها و نظرات و دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد.
در یک جمع بندی کلی می‌توانم بگویم خواندن این کتاب در اولویت قرار ندارد و نیازی نیست فوری به سراغش بروید اما می‌تواند در لیست کتاب‌هایی که می‌خواهید در مورد نویسندگی بخوانید نوشته شود.
